Korzystając z niespodziewanego urlopu i z nieoczekiwanego zezwolenia na start z zespołu, wyruszam w trasę, która mniej więcej była planowana na weekend.

Jedna z niewielu atrakcji w Zerwanej.

Stara apteka w Zerwanej © pankracy

Pierwsza część trasy prowadziła wzdłuż (a czasem w poprzek) rzeki Dłubnia. W tym miejscu przekraczałem ją piąty raz tego dnia.

Rzeka Dłubnia © pankracy

Pojawia się w końcu wyznacznik połowy dystansu:

Klasztor w Imbramowicach © pankracy

Brama klasztoru. Nadal nie wiem jaki związek (jeśli w ogóle) ma klasztor lub same Imbramowice z kultowym placem imbramowskim w Krakowie :)

Brama klasztoru © pankracy

Rok temu pod tym murem stał inny rower...

Mur klasztoru © pankracy

Po 3/4 sezonu szarpania się z mapami Googla, mapami Zumi, padającą baterią i brakiem zasięgu w komórce wniosek jest taki, że taka mapa jest najlepsza :) (a także mapnik z linek hamulcowych też jest niczego sobie)

Roweru pod murem © pankracy

W Imbramowicach jeszcze tylko fota przydrożnej kapliczki.

Kaplicza w Imbramowicach © pankracy

Za Imbramowicami kieruję się w stronę Doliny Prądnika. Po drodze piękne okoliczności przyrody.

Okolice Imbramowic © pankracy

Widoki za Imbramowicami © pankracy

Skały pod Imbramowicami © pankracy

Zbliżając się do Doliny Prądnika musiałem dopiero wymyśleć konkretną drogę. Padło na Dolinę Zachwytu, która miała mnie wyprowadzić (i wyprowadziła) pomiędzy Ojcowem a Pieskową Skałą. Zapewne też miała mnie wprowadzić w zachwyt..

Skały w Dolinie Zachwytu © pankracy

Zachwycać się nie bardzo było czym. Może tylko tym, że łąka już skoszona, gdyż innej drogi jak przez łąkę tam nie było, a przecież to niby szlak rowerowy.

W Dolinie Zachwytu © pankracy

Już po wydostaniu się na szosę w stronę Ojcowa, parę fotek obiektów skrupulatnie pomijanych dotychczas podczas wycieczek.

Skały Wdowie © pankracy

Zamek Ojców © pankracy

Skały Panieńskie © pankracy

Góra Koronna © pankracy

Śledzik bez wielkich wtop.
Pokaż trasę GPS

Dzwonnica kościoła w Raciborowicach. Kościół wzniesiony w XV wieku przez Jana Długosza.. i tak dalej..

Dzwonnica w Raciborowicach © pankracy

Kierownica roweru w Raciborowicach. Kierownica prawdopodobnie jest przekrzywiona, na szczęście sezon się kończy.. itd..

Niewiadomo co i po co © pankracy

Oznaczenia szlaków w Raciborowicach. Jeden z nich to zapewne szlak kościuszkowski. Tadeusz Kościuszko złożył przysięgę na rynku w Krakowie 24 marca 1794 roku.. itd, itp...

Oznaczenia szlaków w Raciborowicach © pankracy

Pokaż trasę GPS

Po całych 4 godzinach snu pobudka bladym świtem. W planie mamy odwiedzić trzy Orle Gniazda: w Bobolicach, Mirowie i Olsztynie. Najpierw dojeżdżamy z Kubą profesjonalnie zapakowanym autem w rejon północnej Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Zostawiamy auto pod okiem Opatrzności na parkingu kościelnym w Kroczycach.

Profesjonalne pakowanie (by Kuba) © pankracy

Na początek witają nas piaszczyste leśne drogi, na dodatek pod górkę. Z drugiej strony był to dobry odcinek na rozgrzewkę, gdyż ponieważ temperatura wynosiła wówczas 9 stopni. Oprócz piachu pojawiały się i takie niespodzianki:

Kłody rzucane pod nogi © pankracy

W miarę szybko zjawiamy się w Boblicach.

Zamek w Bobolicach o poranku © pankracy

Okoliczności przyrody w Boblicach © pankracy

Zamek, jak widać, został odnowiony przez prywatnego właściciela i prezentuje się naprawdę wspaniale. Jego stan przed rekonstrukcją był podobny do obecnego stanu większości pozostałych Orlich Gniazd

Rekonstrukcja zamku w Boblicach © pankracy

Chciałbym dożyć czasów, gdy będziemy mieć więcej takich rekonstrukcji :)

Zamek w Bobolicach o poranku © pankracy

Zamek w Bobolicach w zbliżeniu © pankracy

W sąsiednim Mirowie ruiny kolejnego zamku:

Ruiny zamku w Mirowie © pankracy

Ruiny zamku w Mirowie od wschodu © pankracy

Wokół zamku mirowskiego jest trochę więcej miejsca na focenie niż w Boblicach. Podobno oba zamki połączone były tunelem (w linii prostej dzieli je może trochę ponad jeden kilometr)

Szerszy widok na zamek © pankracy

Okolice zamku w Mirowie © pankracy

Drugie śniadanie - jeszcze raczej niezasłużone.

Kanapka (by Kuba) © pankracy

Kierujemy się w stronę Olsztyna. Robienie zdjęć zajmuje nam dużo czasu, a przecież jak zwykle chcę wrócić w południe do domu ;) Odfajkowuję glebowanie w miękkim piasku przy zerowej prędkości i mam to z głowy, inni (jak sie potem okazuje) wolą miejskie krawężniki.

Walka z piaskiem (by Kuba) © pankracy

Wyjeżdżamy z lasu, szybka fota tablicy pamiątkowej, ale ignorujemy już inne atrakcje po drodze do Olsztyna i trzymamy się asfaltu.

Miejsce pamięci w lasach Jury © pankracy

Trzymanie się asfaltu idzie nam tak dobrze, że pod olsztyński zamek zajeżdżamy drogą krajową nr 46.

Zamek w Olsztynie od strony północnej (by Kuba) © pankracy

Dostajemy rabat na wejściówki i zaczynamy zwiedzanie.

Zamek w Olsztynie © pankracy

Widoki z ruin nawet niezłe.

Olsztyn i Częstochowa © pankracy

Zamek ten musiał być dość imponującą budowlą w czasach swojej świetności.

Na zamku Olsztyn © pankracy

Widok na basztę © pankracy

Łagodne zbocze wzgórza zamkowego © pankracy

Księżyc towarzyszy nam przez cały dzień.

Księżyc nad ruinami zamku w Olsztynie © pankracy

Widok ze wzgórza © pankracy

No i na koniec coś dla sprzęciarzy. Tak się teraz naprawia siodełka.

Jeszcze jeździ © pankracy

Podsumowując: leśne szlaki rowerowe, które tu przejechaliśmy były miejscami gorsze niż niejeden szlak pieszy, na dodatek często słabo oznaczone. Natomiast samych atrakcji jest w tych stronach co niemiara.

Na koniec śledzik gps:
Pokaż trasę GPS

W terenie jak zwykle szał.

Pokaż trasę GPS

Wraz z kolegą Raji'm udało się w końcu zrealizować wypad do Porytowego Wzgórza - miejsca największej bitwy partyzanckiej na polskich terenach podczas II wojny światowej.

Porytowe Wzgórze © pankracy

Miejsce to znajduje się w sercu Lasów Janowskich, świetnie nadających się do przemierzania rowerem. Większość trasy odbywamy Szlakiem Walk Partyzanckich.

Jedyna atrakcja w drodze na miejsce zbiórki:

Kopalnia piasku w żabnie © pankracy

Jedno z wielu partyzanckich miejsc pamięci w Lasach Janowskich.

Pomnik partyzancki w Janikach © pankracy

Dalej szlakiem wśród stawów.

Stawy za Janikami © pankracy

Stawy w Lasach Janowskich © pankracy

I znowu niebieski szlak

Szlak w Lasach Janowskich © pankracy

W Szklarni hodowla koników biłgorasjkich :)

Koniki biłgorajskie © pankracy

Jak potoczyła się bitwa...

O co chodzi © pankracy

Pomnik wzniesiono w 1974, a więc można się domyśleć, że nie walczyła tu AK, ale Armia Ludowa ramię w ramię z braćmi Sowietami..

Pomnik w całej okazałości © pankracy

Pomnik na Porytowym Wzgórzu © pankracy

Mogiły partyzantów, na lewo od pomnika nasi, na prawo ruskie. Nie wiadomo gdzie Niemcy.

Mogiły partyzantów © pankracy

Tak tak, ten z bikiem to niestety ja.

Sweet focia © pankracy

Opuszczając Porytowe Wzgórze przekraczamy Branew. Most w nieco opłakanym stanie, ale udało się.

Sfatygowany mostek © pankracy

Sfatygowany na maxa © pankracy

W Momotach Górnych napotykamy kolejne miejsce związane z drugą wojną, ale tym razem z kampanią wrześniową.

Historia grupy płk Zieleniewskiego © pankracy

Pomnik grupy Zieleniewskiego © pankracy

W Momotach Grn. stoi też taki dość ładny kościółek.

Kościół w Momotach Górnych © pankracy

Leśna droga z Momotów do drogi krajowej 19 miała wg map zawierać 500m trudnego terenu. Ja nadal się upieram, że było 0,5 km terenu łatwego.

Przeprawa przez zalaną drogę © pankracy

O jedną kałużę za daleko. Najpierw złapałem trochę błota, potem poprawiłem piachem. Efekt był taki, że nie dało się wypiąć z pedałów (wypinałem się na leżąco :) )

Brudas © pankracy

Z czasem już mnie irytowały takie piaszczyste drogi:

Piaski Lasów Janowskich © pankracy

Dębowiec nie jest kochany - to dwie miejscowości.

Gdzieś w lasach © pankracy

Generalnie trasa jak i całe Lasy Janowskie są godne polecenia.

Co do nawigacji, to obyło się bez większych wtop, głównie dzięki papierowym mapom, które wieźliśmy ze sobą.

Pokaż trasę GPS

Wstyd przyznać, w Lasku Wolskim na rowerze byłem pierwszy raz. Miejscami tłoczno, ale widoki z kopca niezłe. Niestety pompka M.I.A., zapewne gdzieś na wale przy ujściu Sanki (proszę nie pytać co tam robiłem, stosowny komentarz obok mapki GPS).

Na szczycie kopca.

Na Kopcu Piłsudskiego © pankracy

U stóp kopca są całkiem przyjemne tereny zielone, na pewno ciekawiej niż pod Kopcem Kościuszki.

Pod kopcem © pankracy

Kultowe dla niektórych osób miejsce.

Widok na Kryspinów © pankracy

Takie tam, widoki z kopca.

Krakowskie drapacze chmur © pankracy

Balon © pankracy

Krowodrza, Prądnik Biały mniej więcej © pankracy

Patriotycznie:

Kopiec Piłsudskiego © pankracy

No i w drodze na kopiec: wymówka dla crossa, niebieski szlak spod kopca Kościuszki.

Niebieski szlak w Lasku Wolskim © pankracy

I znowu facepalm.
Pokaż trasę GPS

Miał być prosty zjazd niebieskim szlakiem w dół do doliny. Wyszło jak zwykle :)

Człowiek nawet nie wie jaką ma bujną wyobraźnię. Poniżej domniemany szlak. Po chwili łatwiej było jechać polem.

Niebieski szlak to to jednak nie był © pankracy

Ale za to widoki w miarę. To pewnie będzie Kraków.

Kraków z wina © pankracy

Po przejechaniu łąki, pola żyta i pszenicy (dobrze, że już żniwa ), kierując się po śladach wygniecionej przez traktory i zające trawy, wpadam na drogę:

Niby szlak © pankracy

Dziki szał.
I dalej w dół.

Niebieski szlak do Prądnika Kierzkowskiego © pankracy

Trochę błotko © pankracy

Dolina Prądnika. Koniec błota, koniec bumelowania. Robię foty różnym rzeczom, których zwykle się nie zauważa, ale co drugie zdjęcie rozmazane. Trzeba pewnie kupić albo statyw, albo pulsometr :)

Na rozstaju dróg.. © pankracy

W Prądniku Korzkiewskim © pankracy

Tia, księżyc wschodzi a ja nawet nie w połowie drogi.

Księżyc nad doliną © pankracy

Nom, a po analizie śladu oczywiście facepalm.

Pokaż trasę GPS

Jakoś tak trochę sponiewierało.. Do tego sfermentowane Oshee..

Pokaż trasę GPS